Inland Empire (2006) [2/10]

Ελληνικός Τίτλος: Inland Empire
Γλώσσα: Αγγλικά
Είδος: Δράμα
Σκηνοθεσία: David Lynch
Πρωταγωνιστές: Laura Dern, Jeremy Irons, Justin Theroux
Διάρκεια: 172 λεπτά

Μια φορά και ένα καιρό, ήταν κάποιος σκηνοθέτης, ονόματι David Lynch. Ο κύριος αυτός λοιπόν, ήθελε να φαίνεται ότι είναι ''κάτι'' στον κόσμο. Οι σουρεαλιστικές ταινίες του, απέκτησαν οπαδούς, οι οποίοι όμως δεν ήξεραν τι τους γίνεται ΠΟΤΕ! Έτσι λοιπόν, μια μέρα, αποφάσισε να ξαναχτυπήσει ανελέητα τα μυαλά μας σε beton arme, κάνοντάς τα πουρέ. Αφου δηλαδή είδε και απόειδε, και δεν κατάφερε να μας κάψει και τα τελευταία εφεδρικά εγκεφαλικά μας κύτταρα, είπε να ξεπεράσει τον εαυτό του και τα κατάφερε...

Και εγένετο Inland Empire. Ό,τι διαβάσατε παραπάνω είναι η επιτομή πολλών τόμων ψυχιατρικού περιεχομένου με αντικείμενο έρευνας το άρρωστο μυαλό του παραπάνω σκηνοθέτη. Εκτός των άλλων, ότι γράφτηκε παραπάνω, είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα, καθώς όσοι ψάξουν στο ίντερνετ για την παραπάνω ταινία, αφού την έχουν δει, με απώτερο σκοπό να μοιραστούν τις σκέψεις τους με άλλους φαν της δουλειάς του και κατέληξαν εδώ, μάλλον δεν θα ήταν σε θέση να καταλάβουν πια κάτι πολυπλοκότερο από αυτό...

Αρχίζοντας με τα βασικά, θα σχολιάσουμε όσο πιο επιεικώς μπορούμε τη σκηνοθετική οπτική. Ο κύριος Lynch, μάλλον είχε στο μυαλό του, ό,τι κανένας άλλος δεν θα μπορούσε ποτέ να συλλάβει. Σε ένα ατέλειωτο έπος μανιακής αποτύπωσης στιγμών σε οτιδήποτε είδος φακού, με όλων των ειδών τα πλάνα που μπορεί να έμαθε σπουδάζοντας, και εξωθώντας τους ηθοποιούς σε ερμηνείες πέραν κάθε προσδοκίας, μας εξόντωσε με τη συρραφή των εικόνων αυτών, χωρίς λογική αλληλουχία, χωρίς σενάριο, και τελικά χωρίς ντροπή.Οι εξωπραγματικές συλλήψεις του μυαλού του, είναι μακράν πολύ τραβηγμένες για να συνθέτουν σενάριο ταινίας, και αντί να διασκεδάζει κανείς, νιώθει σαν να έχει τελειώσει μόλις μια ολόκληρη μέρα εξαντλητικής εκπαίδευσης στις ειδικές δυνάμεις στο Μεγάλο Πεύκο.

Ειλικρινά, δεν αντιλαμβανόμαστε για πιο άρρωστο λόγο, και σε πιο μεταλλαγμένο σύμπαν, οι ταινίες του υμνούνται με διθυραμβικά σχόλια, και οι κουλτουριάρηδες φαν του, θεοποιούν οτιδήποτε είναι εκτός ανθρώπινου νου, σφαίρας λογικής και τελικά εκτός τόπου και χρόνου. Μπήκαμε δε στον κόπο να σχολιάσουμε την ταινία αυτή, και να σπαταλήσουμε διπλά χρήματα για να τη δούμε, μιας και νομίζουμε ή ότι είμαστε απλά χαζοί, ή ότι έχουμε να κάνουμε με τον Steven Hawking του κινηματογράφου.

Το μόνο που δίνει στην ταινία το βαθμό αυτό,κατά τη γνώμη μας πάντα, είναι οι ερμηνείες που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα χωρίς όμως να είναι αριστουργηματικές όπως περιγράφηκαν, και η πολύ καλή φωτογραφία(ή η στιγμιαία σύλληψη κάποιου να γυρίσει σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος...).

Κλείνοντας, να καταθέσουμε το βασικό μας παράπονο - καταγγελία αναφορικά με τη σκηνοθετική του άποψη: δεν καταλαβαίνουμε για πιο λόγο έχει πάντα μα π ά ν τ α όμως, το ελεύθερο να μας αλώνει ψυχολογικά και σωματικά και όλοι να θεωρούν ότι έκανε άλλο ένα αριστούργημα...