Meet The Spartans (2008) [0/10]

Ελληνικός Τίτλος: Σπαρτιάτες Για Κλάματα
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Jason Friedberg, Aaron Seltzer
Πρωταγωνιστούν: Sean Maguire, Carmen Electra, Ken Davitian, Kevin Sorbo
Διάρκεια: 84 λεπτά

Η ταινία αποτελεί παρωδία του «300»

To Meet The Spartans είναι μια από τις ελάχιστες φορές όπου η ελληνική απόδοση του τίτλου είναι πραγματικά καλύτερη από τον πρωτότυπο και αυτό γιατί πρόκειται για μια ταινία πραγματικά... για κλάματα.

Η αλήθεια είναι πως ξεκινώντας να παρακολουθήσεις μια παρωδία των Jason Friedberg και Aaron Seltzer, οι οποίοι έχουν στο βιογραφικό τους επιεικώς απαράδεκτες παρωδίες, νοητικού επιπέδου εμβρύου όπως τα Date Movie και Epic Movie, σε προδιαθέτει αρνητικά για το τι πρόκειται να παρακολουθήσεις. Αυτή τη φορά όμως οι «δύο από τους τρεις συντελεστές του Scary Movie», όπως οι ίδιοι αρέσκονται να διαφημίζουν, ξεπέρασαν τον εαυτό τους και δημιούργησαν μια παρωδία της τεράστιας περσινής εισπρακτικής επιτυχίας «300», η οποία και αποτελεί οπτικοποίηση του graphic novel του Frank Miller το οποίο με τη σειρά του βασίζεται στη μάχη των Θερμοπυλών, που είναι χειρότερη από όλες τις προηγούμενες ταινίες τους μαζί.

Η ταινία, βασιζόμενη στην ιστορία των 300, αναλώνεται σε αστειάκια κατωτάτου επιπέδου τα οποία ακολουθούν ευλαβικά το τρίπτυχο «αστεία για gay-αστεία για τα ριάλιτι της αμερικανικής τηλεόρασης- αστεία με σεξουαλικά υπονοούμενα». Καμία σκηνή του έργου δεν βγάζει αβίαστο γέλιο και ακόμα και τα χορευτικά νούμερα που έχουν ενσωματωθεί στο σενάριο για να βγάλουν γέλιο, είναι τόσο άνοστα και επαναλαμβανόμενα σε άσχετες στιγμές, που όχι μόνο δεν καταφέρνουν το σκοπό τους, αλλά οδηγούν το χέρι ασυναίσθητα στο fast forward.

Οι ηθοποιοί παίζουν σαν παιδιά του δημοτικού σε σκετσάκι , ενώ ο Kevin Sorbo (ο γνωστός τηλεοπτικός Ηρακλής) φαίνεται τόσο πολύ ότι είναι απόλυτα αταίριαστος με το υπόλοιπο cast που ακόμα και η υποκριτική του προσπάθεια βγαίνει βεβιασμένη και βαριεστημένη. Η σκηνοθεσία είναι η αναμενόμενη για έργο του είδους και τα ειδικά εφε τόσο ψεύτικα που δίνουν την εντύπωση ότι φτιάχτηκαν από μέσα σε μισή ώρα.

Το έργο έχει διάρκεια 84 λεπτά, κάτι το οποίο αποτελεί και το πιο θετικό του σημείο αφού σημαίνει ότι το μαρτύριο της παρακολούθησής του τελειώνει σχετικά γρήγορα. Η εν λόγω ταινία όχι μόνο δεν αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς στον κινηματογράφο αλλά ούτε και τα χρήματα που θα κοστίσει η ενοικίαση σε DVD.