
Ελληνικός Τίτλος: Η Νύχτα μας ανήκει
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθεσία: James Gray
Πρωταγωνιστούν: Joaquin Phoenix, Eva Mendes, Mark Wahlberg
Διάρκεια: 117 λεπτά
Δυο αδελφοι εχουν επιλεξει δυο διαφορετικα μονοπατια στην ζωη τους. Ο ενας αστυνομικος ακολουθωντας τα χναρια του πατερα του (Joe) ενω ο αλλος (Bobby) μπλεγμενος στα υπογεια της νυχτας, μανατζερ σε ενα κλαμπ. Οι δυο αδελφοι στην πορεια θα βρουν πολλα περισσοτερα κοινα απο οτι φανταζοντουσαν καθως θα βρεθουν αντιμετωποι με την Ρωσσικη μαφια που απειλει την οικογενεια τους..
Ο σκηνοθετης και σεναριογραφος James Gray βαδιζει, ολιγον σαν μεθυσμενος, πανω στα αποτυπωματα που εχουν αφησει επικες ταινιες του ειδους (αστυνομικη, οικογενειακο δραμα) οπως "Ο Νονος", "The Departed", "Carlito's Way" κτλ. Προσπαθει να δωσει μια φρεσκια πνοη με αυτη την ταινια, ομως παγιδευεται αναμεσα στις σκηνοθετικες δεξιοτεχνιες του και στην εξισορροπηση των ερμηνειων απο τους πολυ καλους ηθοποιους που εχει προσλαβει.

Τα εφε (εικονας και ηχου) ειναι καλα, και ξεχωριζουν καποιες (λιγες δυστυχως) σκηνες οι οποιες θαρρεις πως ειχαν την βοηθεια καποιου σκηνοθετικου τερατος του Χολυγουντ, καθως μοιαζουν σαν απο αλλη ταινια. Ισως εαν ο σκηνοθετης επελεγε να γυρισει ολοκληρη την ταινια με αυτη την μεθοδο και ελευθερια, να ειχαμε εντελως διαφορετικο αποτελεσμα.

Ο Robert Duvall (Deputy Chief Albert 'Bert' Grusinsky), ο πατερας των 2 αδελφων, φαινεται κουρασμενος και μακρια απο τις καλες ερμηνειες του παρελθοντος. Ο χαρακτηρας του δεν εχει ιδιαιτερες απαιτησεις και ισως αυτος ειναι και ο λογος που κρινεται ικανοποιητικος.
Ο Mark Wahlberg (Capt. Joseph 'Joe' Grusinsky) ως ο γιος - υποδειγμα που θα ηθελε ο καθε γονεας, πειθει εκ φυσιογνωμιας και μονο. Ο χαρακτηρας του δεν εχει ιδιαιτερη ουσιαστικη συμμετοχη στην ταινια (αυτο ηταν εκπληξη!) και φυσικα δεν προλαβαινει να ξεχωρισει. Μια συμπαθητικη συμμετοχη.

Η ταινια εχει ιδιαιτερως μεγαλη διαρκεια (κοντα στις 2 ωρες) και δινει την εντυπωση οτι διαρκει ακομα περισσοτερο. Αυτο συμβαινει γιατι ο σκηνοθετης εχει επιλεξει να χτισει τους χαρακτηρες του εντος της ταινιας αντι ισως να εισαγει καποια στοιχεια με μια αναδρομικη μεθοδο (πχ flashback). Ο καθε ενας χαρακτηρας αναλυεται ιδιαιτερως και ο θεατης εχει την δυνατοτητα να τους γνωρισει αρκετα καλα αφαιρωντας την πιθανοτητα αναπαντητων ερωτηματων. Καποιος θα το εκτιμησει ενω καποιος αλλος θα μπορουσε να το βρει αρκετα κουραστικο.
Η Eva Mendes, οι 2-3 αριστες σκηνες και η επιλογη του σκηνοθετη να αναπτυξει τους χαρακτηρες εντος των οριων της ταινιας, σωζουν την ταινια απο την μετριοτητα και προσθετουν τον μισο βαθμο στο συνολικο 6,5/10 που πιστευω οτι της αρμοζει - εν αντιθεσει με το IMDb που γενναιοδωρα της αποδιδει 7,2/10.
0 Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου