Ελληνικός Τίτλος: Κρυμμένος
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθεσία: Michael Haneke
Πρωταγωνιστούν: Daniel Auteuil, Juliette Binoche, Maurice Bénichou, Annie Girardot
Διάρκεια: 117 λεπτά
Ενας οικογενειαρχης, παρουσιαστης τηλεοπτικης εκπομπης για το βιβλιο, λαμβανει μεσω ταχυδρομειου καποια περιεργα βιντεο και καποιες "παιδικα φτιαγμενες" ανησυχητικες ζωγραφιες. Ενω νοιωθει την οικογενεια του να απειλειται, και εχοντας την αστυνομια να παραμενει στην απραξια, ενα τρομερο μυστικο ξεθαβεται απο το παρελθον του..
Οπως και με τις προηγουμενες παρουσιασεις, θα προσπαθησω να ξεχασω οτι αυτη η ταινια εχει κερδισει 21 βραβεια και εχει προταθει για αλλα 22 μεχρι σημερα (!!!!!).
Ο Ευρωπαικος κινηματογραφος εχει μια μοναδικοτητα σε συγκριση με το μπασταρδο μακρινο ξαδελφο του, το Χολυγουντ. Ιδιαιτερα ο Γαλλικος κινηματογραφος, τα τελευταια χρονια γνωριζει μια πρωτογνωρη ανθιση με πραγματικα αριστουργηματα επι της μεγαλης οθονης. Οντας φαν λοιπον των Γαλλων (και των Γαλλιδων), σας παρουσιαζω το Cache.
Ο Michael Haneke, σκηνοθετης και σεναριογραφος, σε μια απο τις καλυτερες δημιουργιες της καριερας του. Το σεναριο απο μονο του αξιζει ιδιαιτερης προσοχης και μνειας. Η σκηνοθεσια ειναι αριστουργηματικη.
Στα ανεκπαιδευτα ματια που εχουν συνηθισει την γρηγορη δραση, το μπολικο αιμα, το "σασπενς" και τα λοιπα Αμερικανικα πονηματα (με εμφαση στον πονο), θα φανει αργη και κουραστικη. Ομως ειναι ιδανικη γιατι σε συνδυασμο με τις ερμηνειες των πρωταγωνιστων που θα δουμε παρακατω, τραβαει τον θεατη απο τον καναπε και τον τοποθετει ακριβως μεσα στο σκηνικο, παρεα με τους ηρωες της ταινιας. Ο Χανεκε επιμενει στην χρησιμοποιηση σταθερου καδρου στην πλειοψηφια των σκηνων, εχοντας τους ηθοποιους να μπαινουν σε αυτο χωρις την καμερα να τους ακολουθει. Αρκετα ενδιαφερον και σε αντιθεση με τις περιφημες βιντεοκασετες που χρησιμοποιουν την μεθοδο της καμερας "που αντικαθιστα τα ματια" (οπως πχ στο προσφατο Cloverfield, στο Blair Witch Project κτλ). Οι εναλλαγες σκηνων ειναι τολμηρες και οχι παντα ομαλες, κατι που συμβαλλει στην μοναδικοτητα της σκηνοθετικης προσεγγισης.
Την ιδια στιγμη, οι διαλογοι ειναι σοβαροι, καθημερινοι και ιδανικοι ενω η φωτογραφια υποστηριζει την σκηνοθεσια χωρις ανουσια και περιττα στοιχεια. Ξεχωριστη ειναι και η ηχοληψια που δεν αφηνει να πεσει καρφιτσα χωρις να ακουστει, με καποιες τολμηρες "παρατυπιες" (πχ διαλογος εντος αυτοκινητου). Η σκηνογραφια τελος, ειναι απλα μοναδικη καταφερνοντας να τονισει τα στοιχεια της Παριζιανικης κουλτουριακης μεσοαστικης οικογενειας (πχ η τραπεζαρια & η βιβλιοθηκη ειναι απιστευτες!)
Ο μοναδικος και αγαπημενος ηθοποιος Daniel Auteuil στον ρολο του Georges Laurent. Υποστηριζει τον καλογραμμενο χαρακτηρα του τοσο σαν τηλεοπτικος "σταρ" οσο και σαν πατερας, συζυγος, ανδρας με παρελθον, μεσοαστος πρωτευουσιανος και κυριως, ανθρωπος. Η ηρεμια πριν την καταιγιδα, οι τρομακτικοι εφιαλτες πριν την αποκαλυψη της αληθειας, η αγωνια και οι ενοχες, η κοντρα μα ταυτοχρονα και η αναγκη της συζυγου του, ο προβληματικος υιος του, ο κοσμος γυρος του, ολα εκφραζονται μεσω της κινησιολογιας, της εκφραστικοτητας και κυριως της φωνης του υπεροχου αυτου ηθοποιου. Οχι μονο πειθει, αλλα ανεβαζει την ταινια σε αλλα επιπεδα.
Στο πλευρο του, η παντα γοητευτικη Juliette Binoche στον ρολο της Anne, γυναικας του Georges. Η ομορφια δεν θα κερδισει τον αγωνα αυτη την φορα. Η Μπινος υποστηριζει εναν "βρωμικο" ανθρωπινο χαρακτηρα. Η αγωνια και ο φοβος υποκινουν την φωνη, το προσωπο, την ερμηνεια. Η αναγκη για καθησυχασμο, η αγωνια για το παιδι τους, η λυτρωση. Θα πεισει και θα σταθει ανταξια στο πλευρο του Οτειγ.
Ξεχωρισε επισης, για τα λιγα λεπτα συμμετοχης, η Anne Girardot στον ρολο της μητερας του Georges σε εναν εκπληκτικο διαλλογο με τον Οτειγ, που ο Χανεκε αριστουργηματικα σκηνοθετει. Αξιζει να παρατηρησετε τις εκφρασεις του προσωπου της και τα λογια που βγαινουν απο το γερασμενο λαρυγγι της.
Καλος, αν και παιδι για μπατσες, ο Lester Makedonsky (δεν πιστευω να θελετε το επωνυμο του γραμμενο στα Ελληνικα ε?!). Εφηβος με ανησυχιες, ζηλια για την μητερα του στα προθυρα οιδιποδειου συμπλεγματος, σεβασμος του πατερα, πρωτοι ερωτες, σκασιμο απο το σπιτι. Μια εφηβικη και λιτη ερμηνεια, ενα προβληματικο παιδι που τοποθετειται μοναδικα στο συνολο του σεναριου.
Ο Χανεκε δεν θα ασχοληθει ιδιαιτερα με το μυστηρια που ο ιδιος δημιουργει. Δεν θα μαθουμε ποιος και γιατι. Το μυστηριο θα "χρησιμοποιηθει" ωστε να κρατηθει ο θεατης σε εγρηγορση. Να βρεθουμε μεσα στο καδρο, διπλα στους ηρωες, να δουμε με τα ιδια μας τα ματια. Το προβλημα του ρατσισμου, της φτωχιας, της ξενοφοβιας, του εθνικισμου, της συγχρονης αποξενωσης, των γρηγορων ρυθμων (ποσο εκτιμησα τις αργες ληψεις!), της τηλεορασης, της ιδιας της κοινωνιας.
Μην φοβηθειτε να τολμησετε να αφιερωσετε 117 λεπτα απο τον χρονο σας. Μην κουραστειτε να σκεφθειτε. Μην κολλησετε στο μυστηριο. Ανοιξετε τα ματια και τα αυτια, μα κυριως το μυαλο σας και απολαυσετε μια σημαντικη ματια στην κοινωνια με ηχηρα - αηχα μηνυματα.
Οι χρηστες του IMDb το αξιολογουν με 7,3/10. Για μπυρα και οικογενειακη μαζωξη, θεωρω πως ειναι αξια του 7/10, ολιγον κοντα του αριστουργηματος και αρκετως απομακρυσμενη απο τις λοιπες μετριοτητες της 7ης τεχνης.
Ο Ευρωπαικος κινηματογραφος εχει μια μοναδικοτητα σε συγκριση με το μπασταρδο μακρινο ξαδελφο του, το Χολυγουντ. Ιδιαιτερα ο Γαλλικος κινηματογραφος, τα τελευταια χρονια γνωριζει μια πρωτογνωρη ανθιση με πραγματικα αριστουργηματα επι της μεγαλης οθονης. Οντας φαν λοιπον των Γαλλων (και των Γαλλιδων), σας παρουσιαζω το Cache.
Ο Michael Haneke, σκηνοθετης και σεναριογραφος, σε μια απο τις καλυτερες δημιουργιες της καριερας του. Το σεναριο απο μονο του αξιζει ιδιαιτερης προσοχης και μνειας. Η σκηνοθεσια ειναι αριστουργηματικη.
Στα ανεκπαιδευτα ματια που εχουν συνηθισει την γρηγορη δραση, το μπολικο αιμα, το "σασπενς" και τα λοιπα Αμερικανικα πονηματα (με εμφαση στον πονο), θα φανει αργη και κουραστικη. Ομως ειναι ιδανικη γιατι σε συνδυασμο με τις ερμηνειες των πρωταγωνιστων που θα δουμε παρακατω, τραβαει τον θεατη απο τον καναπε και τον τοποθετει ακριβως μεσα στο σκηνικο, παρεα με τους ηρωες της ταινιας. Ο Χανεκε επιμενει στην χρησιμοποιηση σταθερου καδρου στην πλειοψηφια των σκηνων, εχοντας τους ηθοποιους να μπαινουν σε αυτο χωρις την καμερα να τους ακολουθει. Αρκετα ενδιαφερον και σε αντιθεση με τις περιφημες βιντεοκασετες που χρησιμοποιουν την μεθοδο της καμερας "που αντικαθιστα τα ματια" (οπως πχ στο προσφατο Cloverfield, στο Blair Witch Project κτλ). Οι εναλλαγες σκηνων ειναι τολμηρες και οχι παντα ομαλες, κατι που συμβαλλει στην μοναδικοτητα της σκηνοθετικης προσεγγισης.Την ιδια στιγμη, οι διαλογοι ειναι σοβαροι, καθημερινοι και ιδανικοι ενω η φωτογραφια υποστηριζει την σκηνοθεσια χωρις ανουσια και περιττα στοιχεια. Ξεχωριστη ειναι και η ηχοληψια που δεν αφηνει να πεσει καρφιτσα χωρις να ακουστει, με καποιες τολμηρες "παρατυπιες" (πχ διαλογος εντος αυτοκινητου). Η σκηνογραφια τελος, ειναι απλα μοναδικη καταφερνοντας να τονισει τα στοιχεια της Παριζιανικης κουλτουριακης μεσοαστικης οικογενειας (πχ η τραπεζαρια & η βιβλιοθηκη ειναι απιστευτες!)
Ο μοναδικος και αγαπημενος ηθοποιος Daniel Auteuil στον ρολο του Georges Laurent. Υποστηριζει τον καλογραμμενο χαρακτηρα του τοσο σαν τηλεοπτικος "σταρ" οσο και σαν πατερας, συζυγος, ανδρας με παρελθον, μεσοαστος πρωτευουσιανος και κυριως, ανθρωπος. Η ηρεμια πριν την καταιγιδα, οι τρομακτικοι εφιαλτες πριν την αποκαλυψη της αληθειας, η αγωνια και οι ενοχες, η κοντρα μα ταυτοχρονα και η αναγκη της συζυγου του, ο προβληματικος υιος του, ο κοσμος γυρος του, ολα εκφραζονται μεσω της κινησιολογιας, της εκφραστικοτητας και κυριως της φωνης του υπεροχου αυτου ηθοποιου. Οχι μονο πειθει, αλλα ανεβαζει την ταινια σε αλλα επιπεδα. Στο πλευρο του, η παντα γοητευτικη Juliette Binoche στον ρολο της Anne, γυναικας του Georges. Η ομορφια δεν θα κερδισει τον αγωνα αυτη την φορα. Η Μπινος υποστηριζει εναν "βρωμικο" ανθρωπινο χαρακτηρα. Η αγωνια και ο φοβος υποκινουν την φωνη, το προσωπο, την ερμηνεια. Η αναγκη για καθησυχασμο, η αγωνια για το παιδι τους, η λυτρωση. Θα πεισει και θα σταθει ανταξια στο πλευρο του Οτειγ.
Ξεχωρισε επισης, για τα λιγα λεπτα συμμετοχης, η Anne Girardot στον ρολο της μητερας του Georges σε εναν εκπληκτικο διαλλογο με τον Οτειγ, που ο Χανεκε αριστουργηματικα σκηνοθετει. Αξιζει να παρατηρησετε τις εκφρασεις του προσωπου της και τα λογια που βγαινουν απο το γερασμενο λαρυγγι της.
Καλος, αν και παιδι για μπατσες, ο Lester Makedonsky (δεν πιστευω να θελετε το επωνυμο του γραμμενο στα Ελληνικα ε?!). Εφηβος με ανησυχιες, ζηλια για την μητερα του στα προθυρα οιδιποδειου συμπλεγματος, σεβασμος του πατερα, πρωτοι ερωτες, σκασιμο απο το σπιτι. Μια εφηβικη και λιτη ερμηνεια, ενα προβληματικο παιδι που τοποθετειται μοναδικα στο συνολο του σεναριου.
Ο Χανεκε δεν θα ασχοληθει ιδιαιτερα με το μυστηρια που ο ιδιος δημιουργει. Δεν θα μαθουμε ποιος και γιατι. Το μυστηριο θα "χρησιμοποιηθει" ωστε να κρατηθει ο θεατης σε εγρηγορση. Να βρεθουμε μεσα στο καδρο, διπλα στους ηρωες, να δουμε με τα ιδια μας τα ματια. Το προβλημα του ρατσισμου, της φτωχιας, της ξενοφοβιας, του εθνικισμου, της συγχρονης αποξενωσης, των γρηγορων ρυθμων (ποσο εκτιμησα τις αργες ληψεις!), της τηλεορασης, της ιδιας της κοινωνιας. Μην φοβηθειτε να τολμησετε να αφιερωσετε 117 λεπτα απο τον χρονο σας. Μην κουραστειτε να σκεφθειτε. Μην κολλησετε στο μυστηριο. Ανοιξετε τα ματια και τα αυτια, μα κυριως το μυαλο σας και απολαυσετε μια σημαντικη ματια στην κοινωνια με ηχηρα - αηχα μηνυματα.
Οι χρηστες του IMDb το αξιολογουν με 7,3/10. Για μπυρα και οικογενειακη μαζωξη, θεωρω πως ειναι αξια του 7/10, ολιγον κοντα του αριστουργηματος και αρκετως απομακρυσμενη απο τις λοιπες μετριοτητες της 7ης τεχνης.
0 Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου