Best Picture - Slumdog Millionaire ✔
Best Actor - Mickey Rourke (The Wrestler) ✘ - Sean Penn (Milk)
Best Actress - Kate Winslet (The Reader) ✔
Best Supporting Actor - Heath Ledger (The Dark Knight) ✔
Best Supporting Actress - Penélope Cruz (Vicky Cristina Barcelona) ✔
Best Director - Daniel Boyle (Slumdog Millionaire) ✔
Best Original Screenplay - Dustin Lance Black (Milk) ✔
Best Adapted Screenplay - Eric Roth and Robin Swicord (The Curious Case of Benjamin Button) ✘ - Simon Beaufoy (Slumdog Millionaire)
Best Animated Feature - WALL-E ✔
Best Foreign Language Film - Departures (Japan) ✔
Best Cinematography - Claudio Miranda (The Curious Case of Benjamin Button) ✘ - Anthony Dod Mantle 
(Slumdog Millionaire)
Best Original Score - A.R. Rahman (Slumdog Millionaire) ✔
Best Original Song - A.R. Rahman (Slumdog Millionaire) ✔
Best Art Direction - Donald Graham Burt, Victor J. Zolfo (The Curious Case of Benjamin Button) ✔
Best Costume Design - Michael O'Connor (The Duchess) ✔
Best Film Editing - Chris Dickens (Slumdog Millionaire) ✔
Best Makeup - Greg Cannom (The Curious Case of Benjamin Button) ✔
Best Visual Effects - Nick Davis, Chris Corbould, Tim Webber, Paul Franklin (The Dark Knight) ✘ - Eric Barba, Steve Preeg, Burt Dalton, Craig Barron (The Curious Case of Benjamin Button)
Best Sound Mixing - Ian Tapp, Richard Pryke, Resul Pookutty (Slumdog Millionaire) ✔
Best Sound Editing - Richard King (The Dark Knight) ✔
✔ Σωστή εκτίμηση
✘ Λάθος εκτίμηση
Best Picture - Slumdog Millionaire
Best Actor - Mickey Rourke (The Wrestler)
Best Actress - Kate Winslet (The Reader)
Best Supporting Actor - Heath Ledger (The Dark Knight)
Best Supporting Actress - Penélope Cruz (Vicky Cristina Barcelona)
Best Director - Daniel Boyle (Slumdog Millionaire)
Best Original Screenplay - Dustin Lance Black (Milk)
Best Adapted Screenplay - Eric Roth and Robin Swicord (The Curious Case of Benjamin Button)
Best Animated Feature - WALL-E
Best Foreign Language Film - Departures (Japan)
Best Cinematography - Claudio Miranda (The Curious Case of Benjamin Button)
Best Original Score - A.R. Rahman (Slumdog Millionaire)
Best Original Song - A.R. Rahman (Slumdog Millionaire)
Best Art Direction - Donald Graham Burt, Victor J. Zolfo (The Curious Case of Benjamin Button)
Best Costume Design - Michael O'Connor (The Duchess)
Best Film Editing - Chris Dickens (Slumdog Millionaire)
Best Makeup - Greg Cannom (The Curious Case of Benjamin Button)
Best Visual Effects - Nick Davis, Chris Corbould, Tim Webber, Paul Franklin (The Dark Knight)
Best Sound Mixing - Ian Tapp, Richard Pryke, Resul Pookutty (Slumdog Millionaire)
Best Sound Editing - Richard King (The Dark Knight)
Σκηνοθεσία: Sam Mendes
Σενάριο: Richard Yates(novel), Justin Haythe
Πρωταγωνιστούν: Leonardo DiCaprio, Kate Winslet, Kathy Bates, Michael Shannon
Βρισκόμαστε στην Αμερική της δεκαετίας του '50 και συγκεκριμένα σε προάστιο του Κονέκτικατ. Παρακολουθούμε τον Φρανκ (Leonardo DiCaprio) και την Έιπριπ (Kate Winslet), ένα συνηθισμένο μεσοαστικό ζευγάρι στην προσπάθεια που κάνουν για να σώσουν το γάμο τους. Η Έιπριλ θέλει να βιώσει καινούργιες καταστάσεις, θέλει να δημιουργήσει νέα δεδομένα, έχει όνειρα. Ο Φρανκ όμως δεν δείχνει διατεθειμένος να μπει σε αυτά τα όνειρα, δεν θέλει να ρισκάρει και να ζήσει "έξω απ' τα νερά του". Αυτή η ασυμφωνία χαρακτήρων λοιπόν είναι που θα οδηγήσει το ζευγάρι σε ρήξη με ότι αυτό συνεπάγεται.
Βασιζόμενο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Richard Yates (1961) το σενάριο αποτελεί μεγάλο ατού για τον Sam Mendes. Δεν είχε λόγο να πονοκεφαλιάζει λοιπόν για το σενάριο και έτσι μας παρουσίασε μια σκηνοθετικά αρκετά καλή ταινία με ελάχιστα λάθη. Άξιες αναφοράς είναι και 2-3 σκηνές χωρίς κείμενο που είναι άψογα τοποθετημένες χρονικά.
Ήρθε η ώρα όμως να πούμε μερικά πραγματάκια και για την μεγάλη νικήτρια των φετινών χρυσών σφαιρών Kate Winslet, η οποία μάγεψε με τις ερμηνείες της τόσο Revolutionary Road όσο και στο The Reader και έτσι απέσπασε τις χρυσές σφαίρες Α' και Β' γυναικείου ρόλου.
Είναι γεγονός ότι υποστήριξε στο μέγιστο το ρόλο της αλλά πιστεύω πως και ο ρόλος της την "υποστήριξε" κατά κάποιο τρόπο. Μπορούμε να πούμε ήταν εύκολος για την συγκεκριμένη ηθοποιό, διότι όπως έχει αποδείξει μπορεί άνετα να υποδυθεί αψεγάδιαστα έναν δραματικό ρόλο.
Και πάμε τώρα στον "οικογενειάρχη" της ταινίας...
Πρώτη φορά που ο Leonardo DiCaprio υποδύεται τον σύζυγο+πάτερα και δυστυχώς για αυτον δεν μας πείθει. Ίσως είναι δύσκολο να βγάλει τον νεαρό ΝτιΚαπριο από μέσα του. Ίσως πάλι να είναι και νωρίς. Δεν ξέρω τι φταίει γι' αυτό, αλλά καλό είναι να αρχίσει να συνηθίζει στην ιδέα πως οι ρόλοι του 20αρη τελειώνουν για αυτόν, άλλωστε πλησιάζει τα 35 ο mr. Frank Wheeler...
Η ταινία ανάμεσα στα δυνατά της χαρτιά για τα βραβεία όσκαρ έχει την εξαιρετική ερμηνεία του Michael Shannon στον ρόλο του παράφρονα μαθηματικού (Υποψ. Όσκαρ Β' Ανδρικού) , αλλά και τα μοναδικά κουστούμια του Γάλλου σχεδιαστή Albert Wolsky (Υποψ. Όσκαρ Ενδυματολογίας).
Πρόκειται ίσως για την πρώτη καλή ταινία του 2009.
Ελπίζω όμως να δούμε και άλλες παρόμιες προσπάθειες στο μέλλον στην ξεχασμένη από το Χολιγουντ κατηγορία των κοινωνικών-δραματικών ταινιών.
Σκηνοθεσία: Baz Luhrmann
Σενάριο: Baz Luhrmann
Πρωταγωνιστούν: Hugh Jackman, Nicole Kidman, Brandon Walters
Budget: $ 130.000.000
Βρισκόμαστε στη μακρινή Αυστραλία και χρονικά λίγο πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Όλα ξεκινούν όταν η λαίδη Άσλεϋ (Nicole Kidman) κληρονομεί μια τεράστια έκταση γης που οι μεγαλοκτηματίες της περιοχής θέλουν να σφετεριστούν.
Εκείνη θα βρει όμως τον άξεστο ντρόβερ (Hugh Jackman) και θα συνεργαστούν για να μην επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Παράλληλα δεν θα αργήσει να δημιουργηθεί και ένα ρομαντικό παιχνίδι ανάμεσα τους.
Ο Αυστραλός σκηνοθέτης (Baz Luhrmann) μετά από 7 χρόνια απουσίας (με τελευταία ταινία το Moulin Rouge του 2001) επιστρέφει δυναμικά (;) με την μεγαλύτερη κινηματογραφική παραγωγή στην ιστορία της Αυστραλίας. Το θέμα είναι όμως αν αξίζουν όλα αυτά τα χρήματα (130 *μύρια) κύριε σκηνοθέτα...
Οι φιλοδοξίες και τα όνειρα του Luhrmann δεν βοήθησαν την ταινία να δημιουργήσει χαρακτήρα ούτε να γίνει αληθινή.
Παρόλ' αυτά η χρήση της κάμερας σε γενικές γραμμές ήταν πολύ καλή όπως και η παρουσίαση της πατρίδας του από τουριστικής άποψης.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως δυστυχώς ή ευτυχώς το έχει το σενάριο.
Ο Luhrmann δεν έδωσε κάτι το ξεχωριστό στην ταινία του ούτε στη σεναριακή της υπόσταση και έτσι αναγκαστικά έμεινε με τους κλασικούς διαλόγους και το επίσης συνηθισμένο χάπι έντ.
Και έρχομαι τώρα στον Ντροβερ:
Ο Hugh Jackman φέτος θα είναι ένας από τους τυχερούς του Χόλιγουντ καθώς θα παρουσιάσει τα φετινά Όσκαρ στις 22 Φεβρουαρίου αλλά θα αποκτήσει και το δικό του αστέρι στη λεωφόρο της δόξας στο Λος Άντζελες.
Παρόλ' αυτά όμως προκοπή δεν είδαμε διότι ο ηθοποιός-σέξι άντρας (σύμφωνα με το περιοδικό Peoples) αρκέστηκε σε μια μέτρια ερμηνεία που σίγουρα δεν θα μαγέψει ούτε καν τις θαυμάστριες του.
Για την κακή χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές μας όμως, μερίδιο ευθύνης έχει και η Nicole Kidman.
Χλιαρή αν όχι ψυχρή στην ερμηνεία της η λαίδη δεν δανείζει καθόλου από την υποτιθεμένη λάμψη της στην ταινία. Σίγουρα το προσποιητό ύφος δεν βοήθησε πότε κανέναν αγαπητή κατά τ' άλλα Νικόλ.
Η ταινία θα μπορούσαμε να πούμε ότι σώζεται από τους δεύτερους+ ρόλους όπως αυτός του μικρού Brandon Walters αλλά και του κακού της παρέας David Wenham που είναι πραγματικά άψογοι.
Πολύ καλή δουλειά όμως και από την 2 φορές βραβευμένη με Όσκαρ Catherine Martine που σχεδίασε τα 2.000 κοστούμια της ταινίας.
Τέλος, στα θετικά πρέπει να προσθέσουμε και το γεγονός ότι τα γυρίσματα έγιναν εξ ολοκλήρου σε φυσικό περιβάλλον και όχι σε στούντιο, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για σύγχρονη παραγωγή.
Σκηνοθεσία: Αργύρης Παπαδημητρόπουλος
Σενάριο: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Δημήτρης Ήμελλος,
Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Κώστας Βουτσάς
Μουσική: Soumka
Διάρκεια: 90 λεπτά
Δυο αγαπημένα (;) αδελφάκια, ο Μιχάλης (Β. Χαραλαμπόπουλος) και
ο Νώντας (Δ. Ήμελλος) έρχονται πιο κοντά όταν ο ένας από τους δυο
μπλέκει με την μαφία πολύ άσχημα και χρειάζεται χρήματα.
Αυτά που βγάζουν όμως από το γραφείο τελετών που δουλεύουν δεν φτάνουν
ούτε για τους τόκους και έτσι μια ωραία μέρα αποφασίζουν να βγάλουν
τα υπόλοιπο ληστεύοντας τράπεζες.
Τα σχέδια τους όμως διαλύονται όταν μπλέκονται σε αυτά μια
ερωτεύσιμη μυστική αστυνομικός, ένα ζευγάρι σκληροπυρηνικών
εκτελεστών και ολόκληρη η ελληνική μαφία.
Το πρώτο πράγμα που θα 'θελα να σχολιάσω για αυτή την ταινία είναι
το θαυμάσιο κάστινγκ. Η διανομή των ρόλων έγινε τέλεια με μόνη
εξαίρεση την κάπως ψυχρή Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου (Λένα).
Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω βέβαια το απίθανο δίδυμο Μιχάλης
Ιατρόπουλος (Μάκης) + Γεράσιμος Σκιαδαρέσης (Κώστας) που δίνουν
πραγματικό ρεσιτάλ (βλ. Pulp Fiction, J.Travolta, S.Jackson).
Ευχάριστη έκπληξη είναι και ο Κώστας Βουτσάς
που με έναν ρόλο απόλαυση μας κερδίζει όσο πότε.
Τέλος, πρέπει να αναφέρω οπωσδήποτε πως η συγκεκριμένη ταινία είναι η
πρώτη σεναριακή απόπειρα του Β. Χαραλαμπόπουλου αλλά και η
πρώτη σκηνοθετική (μεγάλου μήκους) προσπάθεια του Α. Παπαδημητρόπουλου .
Και οι δυο τους τα πήγαν πολύ καλά και ειδικά ο Β.Χ. που μας παρουσίασε
και κάτι που δεν περιμέναμε.
Μια "εύπεπτη" κωμωδία με εξαιρετικό καστ που θα είναι σίγουρα
και η επόμενη εισπρακτική επιτυχία στην χώρα μας.
Σκηνοθεσία: Νίκος Ζαπατίνας
Σενάριο: Κάτια Κισσονέργη
Πρωταγωνιστούν: Πέτρος Φιλιππίδης, Θανάσης Τσαλταμπάσης, Κώστας Αποστολάκης Θέμις Μπαζάκα, Τάσος Κωστής, Χρήστος Σιμαρδάνης
Μουσική: Έλλη Κοκκίνου
Διάρκεια: 120 λεπτά
Τρεις φίλοι σερβιτόροι (Ηλίας,Θωμάς,Βαγγέλης) έχοντας αντιληφθεί πως τους πνίγουν
τα χρέη και οι υποχρεώσεις αποφασίζουν να οργανώσουν μια ληστεία και να εξαφανίσουν
όλα τα χρυσαφικά και τα δαχτυλίδια που βρίσκονται στο σπίτι του Κυρίου Λάμπρου,
εργοδότη του Βαγγέλη και ενεχυροδανειστή.
Το σχέδιο είναι απλό και έξυπνο διότι ο Ηλίας-τσιλιαδόρος θα ντυθεί αστυνομικός γιατί
έτσι δεν θα κινήσει υποψίες. Όλα όμως πάνε στραβά μετά από μια σειρά συμπτώσεων που
τους οδηγούν όλους στο τμήμα.
100 χρονιά μετά τη γέννηση του παραγωγού της πρωτότυπης ταινίας Φιλοποίμην Φίνου
και 50 μετά από την πρεμιέρα της ταινίας του Αλέκου Σακελάριου με τον ανεπανάληπτο Κ.
Χατζηχρήστο έρχεται το πολυαναμενόμενο remake με σκηνοθέτη αυτή τη φορά τον Ν.Ζαπατίνα και πρωταγωνιστή τον -κατά τη γνώμη μου καταλληλότερο- Π. Φιλιππίδη.
Ο καινούργιος Ηλίας έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Έρχεται σε εποχή παγκόσμιας
οικονομικής κρίσης και είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.
Ευχάριστη έκπληξη είναι πως στους συντελεστές δεν βλέπουμε την πρόθεση καθαρής αντιγραφής όπως συνήθως συμβαίνει με τα remake αλλά βλέπουμε την διάθεση που έχουν να υποστηρίξουν κάτι νέο μέσα στην παλιά ταινία.
Γι αυτό ευθύνεται περισσότερο η Κάτια Κισσονέργη (σεναριογράφος) που έκανε την
αλλαγή-προσαρμογή του σεναρίου και κατάφερε να το φέρει στην σημερινή πραγματικότητα.
Επίσης η πολύ καλή φωτογραφία είναι και αυτή ένα θετικό στοιχείο για την ταινία, ενώ
αντιθέτως η μέτρια σκηνοθεσία του Ν.Ζαπατίνα μας απογοητεύει βάσει των προσδοκιών μας.
Στο ερμηνευτικό κομμάτι τώρα αρχικά πρέπει να παραδεχτώ το ταλέντο του Π. Φιλιππίδη διότι αν εξαιρέσουμε μερικές υπερβολές του είναι ερμηνευτικά άψογος σε έναν ομολογουμένως
δύσκολο ρόλο. Δύσκολο διότι είναι αναπόφευκτη η σύγκριση του
με τον Ηλία του 1958 Κ. Χατζηχρήστο.
Στην ταινία όμως πέρα από τον Π. Φιλιππίδη ξεχωρίζουν
ο Χρήστος Σιμαρδάνης και ο Δημήτρης Λιόλιος.
Το υπόλοιπο καστ είναι σε γενικές γραμμές μέτριο.
Ο "Ηλίας του 2008" είναι μια καλή επιλογή για κάποιον που
θέλει οπωσδήποτε να δει ελληνική παραγωγή.
Ξεφεύγει κάπως από τη μετριότητα και ικανοποιεί όλες τις ηλικίες.
Ακολουθούν το τρέιλερ της ταινίας και κάποιες σκηνές από τον Ηλία του 1958
Ελληνικός Τίτλος: Γόμορρα
Σκηνοθεσία: Matteo Garrone
Σενάριο: Roberto Saviano (βιβλίο), Matteo Garrone
Πρωταγωνιστούν: Toni Servillo, Gianfelice Imparato
Μουσική: Massive Attack
Budget: $ 6,200,000
Διάρκεια: 135 λεπτά
Καμόρα ή αλλιώς σύγχρονα Γόμορρα!
Η ταινία "Γόμορρα" παρουσιάζει πέντε ιστορίες με
ανθρώπους που σταδιακά αποκτούν όλο και μεγαλύτερη
σχέση με την Καμόρα, την παλαιότερη μαφιόζικη οργάνωση
της Ιταλίας.
Πέντε ιστορίες με διαφορετικούς ήρωες, διαφορετικό
θέμα αλλά με το ίδιο βίαιο φινάλε.
Η Καμόρα είναι μεγάλη εγκληματική μυστική οργάνωση που
δραστηριοποιείται στην Καμπανία της Ιταλίας.
Ελέγχοντας τη Νάπολη και τις γύρω περιοχές σε τομείς,
όπως ναρκωτικά και τζόγος, έχει καταφέρει να δρα
ανενόχλητη μέχρι και σήμερα, ενώ από την δεκαετία του
'70 έχει σκοτώσει πάνω από 4.000 ανθρώπους.
Η οργάνωση έγινε βιβλίο, το βιβλίο έγινε bestseller
και το bestseller έγινε ταινία.
Ο Matteo Garrone λοιπόν μας παρουσιάζει τη δουλειά του
29χρόνου συγγραφέα Roberto Saviano με τη δική του
σκηνοθετική ματιά. Βέβαια (ευτυχώς ή δυστυχώς) αυτό
κάνει την ταινία να μοιάζει περισσότερο με πολεμικό ρεπορτάζ.
Παρολ' αυτά δεν έχει καμία σχέση με τις γκλαμουράτες χολιγουντιανές
γκαγκστερικές ταινίες που έχουμε δει,
αλλά αντιθέτως φανερώνει αλήθειες και στοιχεία πιο
ρεαλιστικά από οποιαδήποτε άλλη ταινία του είδους της.
Η ταινία απέσπασε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής του φετινού
φεστιβάλ των Καννών δίκαια, διότι είναι ταινία
αληθινή, διαφορετική αλλά και απλή. Όλα αυτά σε
συνδυασμό με εκ των έσω αποκαλύψεις δημιουργούν κλίμα
προβληματισμού, κάτι που λείπει από πάρα πολλές ταινίες.
Γενικά η ταινία, πέρα από το θέμα που πραγματεύεται,
(ηθική εξόντωση, διαμόρφωση προσωπικοτήτων κτλ.) δεν
έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο παραπέρα.
Δεν ξέρω αν αυτό που είδα είναι όλη η αλήθεια για την μαφία και τις δραστηριότητες της ή ένα μέρος αυτής, είμαι σίγουρος όμως πως αυτό το σκληρό 'μαφιόζικο δράμα' δεν θα περάσει απαρατήρητο.
