Σκηνοθεσία: Doug Liman
Πρωταγωνιστούν: Hayden Christensen,Jamie Bell,Rachel Bilson,Samuel L. Jackson
Διάρκεια: 89 λεπτά
Ο Ντέιβιντ είναι ένας έφηβος μεγαλωμένος σε άσχημο οικογενειακό περιβάλλον, που ανακαλύπτει πως έχει μια μοναδική ιδιότητα: μπορεί να τηλεμεταφέρεται από το ένα μέρος στο άλλο. Μπορεί να δει δέκα ηλιοβασιλέματα την ίδια μέρα, να βρεθεί από τη Ρώμη στο Τόκιο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Τα πράγματα όμως θα πάρουν για αυτόν μια θανάσιμη τροπή, όταν αρχίζει να τον κυνηγά μια μυστική οργάνωση ορκισμένη να καταστρέψει αυτόν και οποιοδήποτε άλλο του "είδους" του.
Ο Doug Liman (των “Bourne Identity” και “Μr & Mrs Smith”) αποφασίζει να σκηνοθετήσει την κινηματογραφική μεταφορά των βιβλίων του Steven Gould δίνοντας μας το "Jumper". Το αποτέλεσμα μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως μια εναλλακτική super Hero mοvie .
Το “Jumper” χωρίς να ξεφεύγει από την πεπατημένη των ταινιών ηρώων που απλοί συνηθισμένοι άνθρωποι ανακαλύπτουν τελικά πως δεν είναι και τόσο συνηθισμένοι (για να μην παρεξηγηθώ εγώ τις λατρεύω τέτοιου είδους ταινίες και το"Ηeroes"είναι από τις πιο αγαπημένες μου σειρές) καταφέρνει να πρωτοτυπήσει αφού ο κεντρικός της ήρωας αποφασίζει να ληστέψει τράπεζα αντί να το παίξει σωτήρας του κόσμου. Και κάπου εκεί αρχίζει τα ταξίδια στον κόσμο, τις ληστείες, τις βόλτες, και κάπου πιο κάτω αρχίζουν και να τον κυνηγάνε. Γιατί “τίποτα δεν γίνεται χωρίς συνέπειες” . Ως εδώ καλά. Κάτι όμως δεν δένει στην ταινία, Κάτι λείπει, κάτι φταίει και μας αφήνει όλη η προσπάθεια λίγο μετέωρους. Αυτό που φαίνεται να χωλαίνει στην ταινία είναι το σενάριο και λιγότερο η σκηνοθεσία. Οι χαρακτήρες μοιάζουν κάπως ασύνδετοι και αναλύονται ελάχιστα με αποτέλεσμα να δυσκολεύεσαι να πάρεις το μέρος κάποιου, αφού όλοι μοιάζουν αδιάφοροι.
Στο σημείο της ταινίας που τα σκέφτεσαι όλα αυτά όμως αρχίζουν οι σκηνές δράσης και οι “μάχες” ανά τον κόσμο οπότε και αποζημιώνεσαι για τα αρνητικά της . Καλοδουλεμένες σκηνές, αρκετά καλά στημένες, εντυπωσιακά οπτικά εφέ, και πολύ ωραία τοπία είναι τα στοιχεία της ταινίας που είναι ικανά να σε κάνουν ακόμη και να την λατρέψεις. Κι όλα αυτά μαζί με το γεγονός πως για λίγο βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του “ άλτη” και ονειρεύεσαι ταξίδια μακρινά και ονειρεμένα χωρίς ταλαιπωρίες και ανησυχίες για λεφτά και εισιτήρια(Hero addicted here).
Από άποψη ερμηνειών μου φάνηκε λίγο κρύος ο Hayden Christensen, πως το ζούσε περισσότερο ο Jamie Bell, έξω από τα νερά της η πάντα γλυκιά Rachel Bilson ενώ ο Samuel L. Jackson μου άρεσε καθώς ήταν ψυχρός (με την καλή έννοια της ψυχρότητας που πρέπει να βγάζει ο κακός) και γενικά μετρημένος όπως συνήθως.
Αν αναρωτιέται κανείς αν αξίζει τελικά να το δει ή όχι η απάντηση θα ήταν ναι με προϋποθέσεις. Αξίζει να το δει κάποιος που του αρέσουν τα Hero movies (βασικό), η δράση(δεν είναι ο ορισμός της ταινίας δράσης αλλά οκ) και τα ταξίδια με την προϋπόθεση πως δεν θα περιμένει το τρελό σενάριο και τις φοβερές ερμηνείες.
0 Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου